Die praktyk om verlore skuimgiet te gebruik om hoë mangaanstaalvoeringsplate vir brekers te produseer

Kruisers word wyd gebruik in nywerhede soos mynbou, metallurgie, masjinerie, steenkool, boumateriaal en chemiese ingenieurswese. Die voeringsplaat is 'n belangrike slytasie-deel van die breker, wat hoofsaaklik die krag en slytasie tydens diens dra. Die prestasie en lewensduur daarvan beïnvloed die verpletteringsdoeltreffendheid, lewensduur en produksiekoste van die breker direk. Slytweerstand en impakweerstand is die belangrikste tegniese en ekonomiese aanwysers vir die meting van die voeringsplaat. Hoë mangaanstaal word gereeld gebruik in die produksie van brekervoerings. Hoë mangaanstaal-gietstukke ondergaan werkverhard as hulle aan 'n sterk impak of ekstrusiekragte onderwerp word, wat hul hardheid aansienlik verhoog, 'n harde oppervlak vorm en 'n hoë taaiheid binne-in, wat 'n slytasie-weerstandige oppervlaklaag lewer en 'n uitstekende taaiheid van die impak handhaaf. Hulle kan groot impakbelasting sonder skade weerstaan en goeie slytasie weerstand bied. Daarom word dit dikwels gebruik in die vervaardiging van slytasie-onderdele.    

Hoë mangaanstaal kan egter nie werkverhardingsprestasies onder nie sterk impakbelastingstoestande uitoefen nie, wat lei tot oortollige taaiheid, maar onvoldoende sterkte, en meganiese eienskappe en slytweerstand kan nie aan die vereistes voldoen nie. Daarom is geteikende optimalisering van die ontwerp van legering chemiese samestelling en hittebehandeling nodig om die gewenste werkverrigting te bereik. Hierdie studie het die chemiese samestelling, smelt-, giet- en hittebehandeling van hoë mangaanstaallegerings ondersoek om hoë mangaanstaalvoertuie van hoë gehalte te produseer, terwyl dit 'n hoë hardheid en taaiheid verseker, en die slytweerstand van brekervoerings verbeter.

Legerings- en modifikasiebehandeling is een van die belangrikste metodes om die slytweerstand van hoë mangaanstaal te verbeter. Deur legeringselemente soos CR, SI, MO, V, TI by hoë mangaanstaal by te voeg en dit te verander, kan verspreide karbieddeeltjies op die austenietmatriks verkry word om die slytweerstand van die materiaal te verbeter. Die vorming van karbieddeeltjies met 'n tweede fase versterkingsmeganisme deur legering en die gebruik van legeringselemente om die austenietmatriks te versterk om die vervormingsvermoë te verbeter, is effektiewe maniere om die slytweerstand van hoë mangaanstaal te verbeter. Die redelike kombinasie van Mn, Cr en Si in hoë mangaanstaalvoeringsplaat verbeter die verhardbaarheid van die materiaal, verminder die transformasietemperatuur van martensiet en verfyn die korrelgrootte. Daarbenewens het 'n klein hoeveelheid MO-, CU- en seldsame aardelemente vir mikro -legerings- en saamgestelde modifikasiebehandeling die gesmelte staal gesuiwer, die AS -gietstruktuur effektief verfyn, en verspreide karbiede in die matriks.

Die smelt van hoë mangaanstaal word uitgevoer in 'n alkaliese medium frekwensie -induksieoond. Tydens die smeltproses moet die gesmelte metaal geroer word, so veel as moontlik vermy om die oksidasie van die oondlading te verminder. Die smeltproses bevat stadiums soos smeltperiode, staallegering en samestellingaanpassing, finale deoksidasie en agteruitgangbehandeling. Die materiaalblokke wat in die latere stadium van smelt bygevoeg is, moet nie te groot wees nie en moet tot 'n sekere temperatuur gedroog word. Die voedingsvolgorde is: skrootstaal, vark yster → nikkelplaat, chroom yster, molibdeen yster → silikon yster, mangaanyster → seldsame aardsilikon yster → aluminium deoksidasie → modifikasie behandeling. Die termiese geleidingsvermoë van 'n hoë mangaanstaallegering in die gietproses is slegs 1/5-1/4 van dié van koolstofstaal, met 'n swak termiese geleidingsvermoë, stadige stolling en groot krimping. Dit is geneig tot warm krake en koue krake tydens giet. Die vrye krimping is 2,4% -3,6%, met 'n groter lineêre krimping en 'n hoër krimpingskoers as koolstofstaal. Dit het 'n groter sensitiwiteit vir krake en is geneig om te kraak tydens die stolling van die giet. Verlore skuimgietwerk word gekies, skuimmodelle word gebind om modelle te vorm, vuurvaste materiale word geborsel en gedroog, sand word begrawe en gevibreer en onder negatiewe druk gegiet. Oor die algemeen word interne verkoelingsyster nie voorsien nie, en eksterne koel yster word by die warm aansluiting gebruik om gelyktydige of opeenvolgende stoling van die metaal te vergemaklik. Die gietstelsel is ontwerp as 'n semi -geslote tipe, met die dwarsloper aan die langste kant van die boonste boks giet. Verskeie interne hardlopers word in die onderste boks opgestel, eweredig versprei in 'n plat trompetvorm. Die deursnitvorm is ontwerp om dun en breed genoeg te wees om breek te vergemaklik, maar nie die krimping te belemmer nie. Plaas die sandkas met 'n hoek van 5-10 ° in die grond tydens giet. Vir die gemak van die skoonmaak van die styg, word isolasie -opstygers met snyblaaie gebruik. Hoë mangaanstaal het 'n goeie vloeibaarheid en 'n sterk vulvermoë as dit by 'n temperatuur van 1500-1540 ℃ gegiet word. Volg die beginsel van vinnige giet van lae temperatuur en gebruik 'n stadige, vinnige en stadige werkingsmetode. Die gietstuk word 8-16 uur in die boks afgekoel, en die boks word oopgemaak wanneer die temperatuur onder 200 ℃ daal. Die hittebehandelingsproses neem 'n "blus+tempering" hittebehandelingsproses aan, gebaseer op die chemiese samestelling, as gegote mikrostruktuur, prestasievereistes en werkstoestande van die voeringsplaat. Na herhaalde eksperimente is die optimale hittebehandelingsproses verkry: verhoog die temperatuur stadig teen 'n tempo van ≤ 100 ℃/u; Hou ongeveer 700 ℃ vir 1-1,5 uur, en handhaaf 30-50 ℃ bo AC3 vir 2-4 uur; Blus onder gedwonge lugverkoelingstoestande, koel stadig tot onder 150 ℃ as die temperatuur tot ongeveer 400 ℃ daal; Tydige humeur, hou 250-400 ℃ vir 2-4 uur, en koel in die oond tot kamertemperatuur. Streng beheer van die blus temperatuur, houtyd en koeltempo is nodig tydens die werking, veral die houtyd van die laer Bainiet -transformasiesone.